IRAKASFUNTZIOA: Irakasleen eginbeharrak

         Irakasleen eginbeharrak oso gai zabala da, eta honen ondorioz, ezin dira aspektu guztiak jorratu, soilik garrantzizkoenak. Informazioa bilatuz hau izan da aurkitutako interesgarriena:

   -http://educatiotestimoni.blogspot.com/2008/06/la-educacin-anarquista-segn-bakunin-mi.html
Orrialde honetan Hego Ameriketako ikasle batek Bakunin filosofoaren lanetik ateratako interpretazio aurkitzen da. Bertan, oso ondo adierazten du egungo hezkuntza sistemaren arazoak, eta oraindik hobeto erakusten digu arazo hauek konpontzeko bidearen norantza. Norantza hau irakasleen eginbeharrekin lotuta dago, hauek errotik eraladatu behar direla baitio, erabiltzen diren metodoekin batera. Guzti hau helburu baten bila, pertsonaren garapen totala lortzeko eta ikasle bakoitzaren gaitasunak kanporatu eta garatzeko.

IRUZKINA:

Egun, ekonomia, gizartea, hezkuntza etabar planifikatuta eta kontrolatuta dago modu oso konplexu batean eta helburu batzuk betez. Hezkuntzan, beste arloetan bezala, helburu hauek gobernuak ezartzen ditu, betiere bere interesen barruan, hezkuntzaren funtzioaren norabidea markatuz, eta honekin batera, irakaslearen eginbeharrak erabat mugatuz.

Gobernuak ezarritako hezkuntza, orain arte, educare ikuspegia izan da, hau da, irakaslearen eginkizuna ikaslearen burua jakituriaz betetzea da, hoek ez baitaki ezer (izaki pasiboa). Irakaslearen jarduera, rutina apurtu gabe, testu liburu bat hartu eta ezer zalantzan jarri barik bertako edukina kontatzea da, ikasleengan jarrera kritikoa ez bultatzatuz. Honek ikaslea bere kabuz pentsatzea galerazten du, garapen intelektuala ezereztuz eta ikasleak bere gaitasun propioak garatu gabe uzten ditu. Gainera, egungo irakaslea inposatzailea da, naiz eta nahi ez izan, eskolan haurrek eta gazteek nola izan, nola jokatu, nola pentsatu etabar erakusten baititete umeei alineazioa lortuz eta gizartearen eta gobenuaren menpeko bilakatuz.

Beraz benetako hezkuntza bat lortzeko helburuak aldatu behard ira eta educere ikuspegia gailendu behar da. Eredu mota hau educereren aurkakotzat jo daiteke, bertan, ikaslea sujetu aktiboa da, bere sorkuntza gaitasuna jorratzen da eta testu liburuak ez dute hainbesteko garrantzia, bai ordea ikaslearen partehartzeak.

Azkenean ondorioa garbi batzuk atera daitezke, ematen den hezkuntza berrio planteatu beharko litzateke eta helburu nagusia pertsonaren garapen totala lortzea, bere nahia eta beharrak gidatuz.

Martin Alvarez Aranzabal