Hauxe irakasle baten benetako ibilbide profesionalari buruzko elkarrizketa batetik hartutako testua da. Bertan bere ibilbidea nolakoa izan den azalduko da.
Mertxe Aranzabal Conde 1960an urtarrilaren 3an jaio zen Pasai Antxon. Oinarrizko ikasketak gazteleraz egin zituen ez baitzekien euskaraz eta hizkuntz honetan ikasteko aukerak oso urriak ziren.
18 urte zituela, familian ez zutenez dirurik edozein unibertsitatera joateko, majisteritzako Haur Hezkuntzako karrera egin behar izan zuen Donostian, ez gogoz kontra,baina ilusio falta handiarekin. Hiru urteren buruan, maisteritzako karrera lortu zuen, oso nota onarekin gainera, eta honen ondorioz oposaketetako azterketa egin barik eskuratu zuen funtzionario postua.
Honelako kurrikulumarekin laster lortu zuen lana. Hasiera batean Hernaniko eskola publikoan aritu zen hiru urtez lanean eta bertan ikusi zuen ikasitakoak gutxi balio zuela eta praktika falta izugarria sentitu zuen, hau da, esperientziarik gabeko karrera egin zuen soilik oinarri teorikoari lotuta. Ondoren, jada esperientzia apur bat lortu zuelarik, beste eskola batera joateko eskaera egin zuen. Honela, Irungo eskola publiko batera bidali zuten, eta bertan, oso esperientzia gogorra eta aberatsa iragan zuen. Bere ikasleetako bat moratoiez beteta agertzen zen klasera eta azkenean ikasleka berak kontatuta jakin izan zuen bere aitak jipoitu egiten zuela, baita bere ama ete beste bi anaiak ere. Ikaslen honen tutorea izanik egoera honen aurrean erantzuna eman behar zuela ikusi zuen eta eskolako zuzendaritzarekin bilera bat antolatu zuten. Bilera honen ondorioa garbia izan zen, polizia geratuko zen kasuaren esku, biana umeak eskola berean jarraitu zuen, alde batetik ez klaseak galtzeko , eta bestetik, bere aitak sortutako arazo psikologikoak gehiago ez suspertzeko aldaketa handiekin batera. Bizitako egoera hontan izugarrizko esperientzia jaso zuen, bia irakaslearen ikuspuntutik eta baita pertsonalki ere.
Eskola honetan pare bat urte igaro zituen eta aldatzeko gogoek Oiartzungo Elizalde eskolara eraman zuten. Hemen igaroko zuen bere karrera profesionalaren zati handiena , 20 urtez egon baitzen bertan, gaixotasun kroniko batek klasea ematea galerazi zion arte. Hasieran eramankorrak ziren jasaten zituen minak, baina denbora aurrera joan ahala geroiz eta jasangaitzagoa bilakatzen zen nekea. Azkenean medikura joan eta artikulazioetako gaixotasun kroniko bat antzeman zioten. Pare bat urtez egon zen irakaskuntzatik kanpo ia ezgaitasun fisiko zuela onartu zioten arte. Justu momentu hortan tratamendu berezi batekin hasi zen eta etxe ondoan zeukan ikastetxe baterako trasladoa eskatu zuen.
Koldo Mitxelena Eskolan hasi zen lanean, hasieran ez zitzaion asko kostatu, baina kurtsoa aurrera joan ahala nekea geroz eta handiagoa zen. Azkenean, modu honetaen, jornada erdia egiten zuen eta gero klasera joaten zen. Kurtso bat modu honetan igaro zuen eta ondoren, unibertsitateko lanak denbora gehiegi behar zutela ikusirik, aurreko planera itzuli zen, hau da, jangelako arduradun moduan jarri zen Koldo Mitxelena eskolan eta honekin batera klaseak ematen zituen. Egun arte honelakoa izanda bere egoera, noizbehinkako bajak kontuan hartu gabe, gaixotasunaren ondorio.
Mesedez akats ortografikoak eta gramatika zuzendu. Arreta faltagatik izan daitezkelakoan nago. Lana ondo dago !!!
ResponderEliminar